Cerkak Si Unyil (6)

Jaran Nyalawadi

Wis suwene telung puluh taun pak Slamet mbecak. Dheweke pasrah nasib sing mung dadi tukang becak, senajan ta dadi tukang becak, sing penting halal carane anggone nggolek duit. Anak bojo kudu dipakani, anak kudu bisa sekolah., ngono prinsipe pak Slamet.

Wayah isuk-isuk jam papat Ibu Martijah masak-masak nggo Pak Slamet lan anake. Masak-mask wis rampung saiki nggugahi anak bojo.

“Pak, tangi pak, ngko rejekine kesusu dipatok ayam.”

“Iya bu.” Pak Slamet langsung tangi lan mlaku menyang kamar mandi.

Saiki ibu Martijah mlebu kamare anake

“Lela, tangi lel, engko kawanan mangkat sekolane.”

“Ah bu, engko delat maning esih ngantuk bu.” Lela njawab karo matane esih merem karo kelon bantal guling.”

“Lel, tangi wis awan .” Leli tangi lan langsung mlebu menyang kamar mandi.

Pak Slamet, Bu Martijah lan Lela sarapan bareng. Sawise rampung sarapan, Pak Slamet siap mbecak lan Lela sipa mangkat sekolah.

“Bu, mangkat disit ya bu” Pak Slamet pamitan karo dheweke meh nganggo topi.

“Iya pak, ati-ati muga-muga penumpange olih akeh ya pak.”

“Iya bu, amin. Assalamualaikum” Pak Slamet njawab terus nggenjot becake.

“Waalaikumsalam.”

Ora saya suwe Lela pamitan karo ibuke.

“Bu, Lela mangkat mangkat dhisik bu.”

“Ya nok, ati-ati.”

“Ya bu. Assalamualaikum.”

“Waalaikumsalam.”

Lela mangkat sekolah, Pak Slamet uga wis mangkat mbecak. Saiki Bu Martijah resik-resik omah, lan sawise resik-resik banjur lunga menyang omahe Bu Fatma kanggo masak-masak. Ya Bu Martijah diprecaya dening Bu Fatma kanggo masak, merga bu Fatma pancen wong sibuk banget nganthi ora sempet masak nggo keluargane.

***

Wis suwe anggone tekan ing pangkalan, nanging Pak Slamet durung olih penumpang siji-sijia, semono uga kanca-kancane Pak Slamet.

“Duh nasib-nasib.” Celathune Tejo karo udud.

“Primen Jo ?” Pak Slamet njawab

“Bisa laka penumpang babar blas. Kaya kiye nasibe dadi tukang becak, ora ana sing gelem numpak bacak. Saiki motoran kabeh sih ya, dadi ya sepi kaya angkutan ya dadi sepi penumpange.”

“Emang pancene kaya kuwe. Sing sabar nrima apa anae. Sing penting halal carane nggoleti duit. Lah daripada kae sing pegawe sing gajiane akeh nemen eh jebul esih kurang marem malah korupsi ya rakyat sing rugi.”

“iya yah bener omongne sampeyan.”

Durung rampung anggone kandha-kandha, ana penumpang sing arep mbecak.

“Pak becak.”

“Nengendi bu ?”  jawabe pak Slamet.

“Prapatan lampu merah Pasar Balamoa.”

“Ya bu.”

Pak Slamet ngaterake penumpange. Banjur ora saya suwe wis tekan ing prapatan lampu merah pasar Kresna.

“Alhamdulillah lumayan olih penumpang kena nggo nyambung urip.” Celathune Pak Slamet.

Sawise ngaterake penumpang, banjur Pak Slamet balik maneh menyang pangkalan. Durung tekan ing pangkalan, ana penumpang sing ngawe-awe. Langsung wae Pak Slamet mandheg.

“Iya bu arep ngendi bu ?”

“BRI Jatirawa.”

“Iya bu.”

Langsung wae Pak Slamet ngaterake penumpange ing BRI, sawise ngaterake penumpang dheweke banjur nerusake marang pangkalan. Ora saya suwe dheweke tekan ing pangkalan.

“Mending olih penumpang.” Celathune Tejo

“Alhamdulillah Jo. Wis olih penumpang durung ?”

“Durung koh Met sepi nemen.”

Ora saya suwe Tejo olih penumpang. Dheweke langsung ngaterake penumpange ing tujuan. Ora saya suwe jebul wayah wis jam papat sore. Pak Slamet lan kanca-kanca becakan padha mulih ing omahe dhewe-dhewe. Ing dalan Pak Slamet mbecak karo awake padha lesu merga mung olih duit sethitk.  Ora saya suwe dheweke tekan omah.

“Assalamualaikum.”

“Waalaikumsalam pak.” Ibu njawab karo lagi nyaponi latar umah.

Ibu sing lagi nyaponi latar omah, leren anggone nyapu, meh nyawisake wedhang teh karo mangan kanggo Pak Slamet. Sawise iku banjur nerusake nyaponi maneh. Ora saya suwe jebul wis maghrib, sawise wis padha sembahyang keluargane padha nonton TV karo kandha-kandha.

“Primen pak, mau awan penumpange akeh apa sethithik pa ?” celathune ibu Martijah sing lagi ndondomi klambi sing suwek.

“Setitik bu.’

“Ya wis. Saiki pancen angel ya pak nggoleti penumpang. Apa maning saiki jamane wong-wong padha duwe motor. Malah sakeluwarga luwih sing siji. Apa maning saiki kreditan bayar limngatus ewu wis olih motor.”

“Iya bu. Angkutan ya saiki sepi.”

Ora saya suwe jebul wis jam sepuluh bengi. Pak Slamet meh mangkat mangkat ing terminal. Lan ora saya suwe, Pak Slamet wis tekan ing terminal. Dheweke ngnthi meh jam siji bengi durung olih penumpang. Dheweke banjur mulih marang omahe. Durung tekan omah, ing tengahing dalan pak Slamet weruh jaran ing tengah dalan.

“Lah kok ya tengah wengi ana jaran mandheg neng tengahe dalan.”

Pak Slamet sing dhewekan ya wedi langsung wae nggenjot becake age-age tekan ing omah. Tekan omah awake teles mung kemringet mergaa weruh jaran tengah wengi ning dalan.

PURNA

Karya; Lina Retnowati