Pianika
Endah
saiki wis sekolah SMP, dheweke pancen seneng drum band. Mula mlebu sekolah SMP
njupuk ekstrakurikuler drum band. Dheweke uga sregep latian drum band. Dheweke
pancen bocahe pinter, nanging bocahe menengan. Endah dina iki latian pertamane
drum band ana ing sekolah.
“Bu, aku latian disit
ya bu.”
“Ya nok, ati-ati neng
dalan.”
“iya bu.”
Endah
langsung ngepit menyang sekolahan kanggo latian drum band. Ing kono Endah
latian kanthi semangat. Ing sajrone latian drum band, Endah tansah sinau apa
sing durung dimangerteni dheweke. Ora saya suwe, anggone latian wis rampung,
dheweke langsung mulih marang omahe.
“Assalamualaikum bu,
pak.”
“Waalaikumsalam nok, eh
wis balik. Pan mangan apa nok ?”
“sega goreng bae bu.”
“Ya engko tak masakena,
ibu pan nyapu disit.”
“Iya bu.”
Ora
saya suwe, ibune wis rampung anggone nyapu. Ibuke terus masakena sega goreng
kanggo Endah. Sega gorenge wis mateng lan siap dipangan Endah. Endah mangan
sega goreng sinambi ndelok acara TV. Ora saya suwe, wis jam wolu bengi. Endah age-age
nggarap tugas saka gurune. Nanging ora kaya biasane Endah nggarap tugas nganti
jam rolas bengi tugase durung rampung.
“Nok, wis bengi, engko
kawanan mangkat sekolane.”
“Iya bu, tugase durung
rampung bu.”
“Oh, ya wis
dirampungena disit.”
“iya bu.”
Ora
saya suwe, dheweke wis rampung nggarap tugase. Endah langsung turu. Jebul wis
jam lima, ibuke Endah mlebu kamare Endah supaya Endah tangi. Ora suwe, Endah
tangi.
“Pan sarapan apa nok ?”
“Sarapan sega lawuh
mie, sambel goreng tempe tapi tuku neng bu Roha, bu.”
Ibuke Endah wis tekan
ing omahe bu Roha.
“Yu roha, sega lawuh
mie karo sambel goreng siji, terus karo sega lawuh kacang dawa karo terong
siji, terus karo kupate loro yu.”
“Eh yu, jare mbengi pak
lurah kemalingan.” Kandhane yu atun sing uga lagi ngenteni pesenane.
“Masa ? kok aku ora
krungu ya. Kie nembe bae krungu sing sampeyan yu. Jare kemalingan jam pira yu ?
“Mbuh aku ya ora
ngerti.”
“Iya kok, saiki lagi
akeh maling wingi jare yu Asri karo yu Siti ya kemalingan.” Kandhane yu roha
karo nglayani sarapan.
Ora saya suwe, sarapane
Endah tekan. Dheweke banjur sarapan, sawise sarapan dheweke mangkat sekolah.
***
“Ndah, tugase wis
digarap durung ?” Tantri takon karo dheweke nggoleki bukune ing tase.
“Wis tan, emang primen
?”
“Aku njaluk jawabane oh
sing nomer 12,18, karo 21.”
“Iya”
Tantri
kanca sebangkune Endah, dheweke beda banget karo Endah. Tantri crewete pol. Ora
saya suwe, bel mlebu pelajaran pertama muni. Endah karo kanca sekelase nrima
pelajaran saka wiwitan nganti pungkasan. Wis wektune dheweke mulih saka
sekolahan.
“Assalamualaikum.”
“Waalaikumsalam nok,
wis baik nok. Cepet salin, terus mangan nok.”
“Iya bu.”
“Mengko latian drum
band ora nok ?”
“Ora bu.”
Dheweke banjur mangan,
sawise mangan banjur dheweke turu awan. Jebul wis sorre, dheweke age-age tangi
terus mbantu ibuke resik-resik omah.
“Endah nyapu karo
ngepel, ibu sing ngumbai piring ya nok.”
“Iya bu.”
Ibuke Endah lan Endah
wis rampung resik-resik omah. Ora saya suwe, wis jam sewelas, bapak lan ibuke
Endah karo Endah turu.
***
Wis
rong minggu Endah ora latian drum band ana ing sekolahane. Dina Iki Endah
latian drum band ana ing sekolahane. Dadi bungahing atine Endah, bisa latian
drum band.
“Bu, aku latian disit
ya bu, Assalamualaikum.”
“Waalaikumsalam,
ati-ati neng ndalan nok.”
“Iya bu.”
Endah wis tekan ing
sekolahan. Dheweke latian. Ndilalah pas tengah-tengahing latian, pianikane
Endah rusak, ora gelem muni.
“Ih, kok ora bisa moni
sih, lah terus aku latiane primen ?” Endah mbatin
Ora saya suwe, Endah
wis rampung latian. Dheweke langsung mulih.
“Assalamulaikum”.
“Waalaikumsalam, salin
terus mangan nok.”
“Iya bu.”
Jam pitu bengi,
keluargane Pak Hari kumpul ing ruang tengah.
“Bu, pak, aku tukukena
pianika maning, pianikane rusak ora bisa moni.”
Bapak lan ibune Endah
kandha-kandha kanthi swara sing alon ben Endah ora krungu.
“Duh pak primen kiye,
si Endah njaluk di tukukena pianika maning, duit ya mung pas-pasan, bapak ya
durung gajian.
“Aku ya bingung bu.”
“Iya engko bapak karo
ibu nukukena pianika nggo Endah.” Kandhane Pak Hari marang Endah.
“Aja suwe-suwe ya pak.”
“Iya nok.”
***
Wis
suwene telung minggu Endah ngenteni wong tuwane nukukna pianika. Endah dadi
cuwa. Ing dina minggu, ibuke Endah arep mangan awan karo Endah. Wiwit jam wolu
ngant jam siji Endah ora metu-metu saka kamare. Ibuke Endah sing arep mlebu
kamare Endah ora bisa merga dikunci dening Endah.
“Endah, mangan yuh,
kiye lho lawuhe senengane Endah.” Kandhane ibuke Endah sinambi nggawa piring
lan krupuk ing ngarepe lawang kamare Endah.”
“Kok bocah ora
semaur-semaur ditakoni ibune. Ah ndean bocahe turu.” Ibuke Endah mbatin.
Nganti meh jam lima,
Endah tetep ora metu saka kamare. Wong tuwane Endah saya kuwatir. Bapake Endah
banjur dobrak lawang kamare Endah. Sawise didobarak bapake Endah kaget. Endah
wis gantung-gantung ing njero kamare.
“Bu, kiye Endah bunuh
diri.” Bapake kandha karo nangis.
“Endi pak ?” Ibuke
Endah langsung mlayu.
“Ya Allah nok, kok kaya
kiye sih nok. Ibu sebenere pan nukukena pianika karo Endah, tapi Endah ora
metu-metu, lah jebul kaya kiye sih Ya Allah.” Kandhane ibuke Endah karo
tangisan.
PURNA
Karya: Lina Retnowati
Tidak ada komentar:
Posting Komentar