Cerkak Si Unyil (3)

Sarintim Jenengku

Rikala taun 1977 ing desa Banyu Urip ana wong wadon sing ayu, dhuwur tur putih. Suratmi jenenge wong wadon kuwi mau, saengga pancen ora salah yen akeh wong lanang sing kepencut karo dheweke.  Ing sawijining dina, dheweke arep mulih menyang omahe saka dodolan jajan ing pasar, ana wong lanang sing meluni dheweke. Suratmi banjur mlakune dicepeti age-age tekan omah. Sawise dheweke tekan omah, wong lanang kuwi isih wae ngadeg ing ngarep plataran omahe Suratmi.

“Kowen ningapa nok, kok balik sing pasar kok ya kayonge ngos-ngosan nemen nok ?” Ibune Suratmi takon karo dheweke gawe banyu teh.

“Kuwe loh bu, ana sing meluni aku bae, dadi ya aku wedi.” Suratmi njawab karo dheweke nata wadah sing mau di enggo dodolan ing pasar.

“Ya Allah, untung kowen ora di apa-apakena ganing wong lanang kuwe, esuk mending ora usah mlaku, saiki mending ngepit bae.”

“Ya bu.”

***

Ing sawijining dina, ana ing pasar, wong lanang sing meluni Suratmi wektu dheweke meh mulih, ujug-ujug teka ing panggonane Suratmi dodolan. Suratmi dadi ewuh banget marang wong lanang iku.

“Mba arane sapa ? olih kenalan ora mba ?” Wong lanang kuwi takon karo Suratmi karo dheweke milih-milih jajanan

“Ya mas olih bae kenalan, aku Suratmi, lah njenengan sapa mas.”

“Aku Sutejo,”

“Njenengan ningapa meluni aku balik umah pas wingi-wingi kae lho ?”

“Oh, kuwe, ora papa. Mung pengen ngerti tok umahe neng endi.”

“Lah nek wis ngerti umahe aku terus primen ?”

“Ya ora papa, sebenere aku seneng karo kowen lho, gelem ora dadi pacare aku ?”

Krungu Sutejo ngomong seneng karo dheweke, Suratmi sumlengeren. Dheweke bingung meh ngomong apa saka omongane Sutejo mau.

“aku ora bisa njawab saiki mas, mengko wektune pasti aku bakal njawab.”

“Oke, tak enteni jawabanmu ya Rat.”

***

Wis suwene telung wulan Sutejo ngenteni jawabane Suratmi, nanging nganti meh limang wulan, tetep ora ana jawaban saka Suratmi.

“Kae lho, anake pak Ahmad karo bu Turkiyem jare wingi dilamar, kae lho anake jare arane Suratmi” Kandhane ibu-ibu sing lagi padha blanja ing tukang sayur keliling.

Sutejo sing lagi liwat ana kono, langsung wae mandeg lan mbatin. Ora suwe, terus Sutejo mlaku maneh terus, dheweke arep nggolek suket nggo pakan wedhus. Anggone nggolek suket, Sutejo tansah mbayangi pasuryane Suratmi, lan ora sansaya suwe, angggone nggolek suket wis rampung. Dheweke tansah kelingan karo Sumarni. Saya suwe, polahe Sutejo saya ora genah, dheweke stress merga Suratmi wis dilamar dening wong liya.

***

Teka dinane, Bagus di wisuda ana ing kampuse. Suratmi bungah banget, merga dheweke ora suwe maneh bakal nikahan karo Bagus. Rong wulan Bagus wis di wisuda, banjur ora  sansaya suwe, kekarone nikahan. Wis meh rong taun Bagus karo Suratmi nikahan, nanging durung duwe anak. Merga dheweke urung duwe anak, kekarone lunga menyang panti asuhan meh ngepek anak. Dheweke ngepek anak sing umure limang taunan. Pihak panti asuhan uga sarujuk marang kekarone meh ngepek salah sawijining anak ing panti asuhan, bocah sing meh dipek uga gelem. Banjur kekarone nggawa mulih Ilham menyang omahe. Ilham bungah banget nalika wis tekan omahe Bagus karo Suratmi. Bagus karo Suratmi uga apikan marang Ilham.

Ora sansaya suwe, ing wulan Desember Suratmi meteng. Kekarone bungah banget, wong tuwane uga melu bungah. Suratmi tansah njaga kandungane supaya slamet nganti tekan bayine lair. Ora sansaya suwe, kandungane wis mlebu wulan kepapat. Kekarone sibuk nyiapake tasyakuran. Tasyakuran jalan kanthi lancar. Ora sansaya suwe, kandungane Suratmi wis mlebu wulan kepitu. Kekarone wis ora sabar ngenteni bayine lair.

Kandungane Suratmi wis mlebu wulan kesanga. Dheweke sansaya ora sabar. Teka dinane Suratmi meh babaran. Ora sansaya suwe bayine lair, bayine wadon.

“Alhamdulillah pak, apa sing dhewek enteni lair.”

“Iya bu, pan diarani sapa bu ?”

“Sarintim.”

Ya kuwi jenengku Sarintim, jeneng saka wong tuwaku mbiyen. Merga jenenge ndesani, aku ora isin dijenengi Sarintim.

PURNA
Karya: Lina Retnowati