Cerkak Si Unyil (1)

Kelinci Ucul

Ayam-ayam padha tetembangan. Sumarni isih wae anteng ing pulo kapuk kelon karo bantal gulinge. Ibuke sing wis sibuk natani jajanan pasar awit mau, mula mlebu ing kamare Sumarni.

“Marni, tangia kie lho nok ibu direwangi nata jajanan pasar nok !” Ngendikane Bu Asih karo mbuka lawang kamare Sumarni.

“Inggih bu, mangke riyin bu.” Jawabe Sumarni karo mlaku karo mripate isih meren.

Sumarni langsung mlebu nyang kamar mandi. Sawise ing kamar mandi banjur ngrewangi ibuke nata jajanan pasar ing dapur. Ora sansaya suwe jajanan pasar rampung ditatani lan wis siap digawa menyang bakul-bakul ing pasar Trayeman. Biasa sing ngaterake jajanan pasar ya Sumarni. Ing tengahing dalan, Sumarni kecopetan, banjur ana wong bagus sing ngejar-ngejar copet kuwi mau, kanthi copet mau ketangkep dening wong bagus mau. Banjur wong bagus mau kuwi mbalekake dompete Sumarni.

“Kie dompete sampeyan mba, mulane mba sing ati-ati ya mba.” Ngendikane wong bagus mau karo masrahake dompete Sumarni mau.

“Nggih mas matur nuwun” Sumarni mangsuli karo mesem.

Sumarni banjur ngaterake jajanan pasar kuwi ing bakul-bakul ing pasar Trayeman.

Mulih saka pasar Trayeman mau, Sumarni tansah kebayang-bayang marang wong bagus mau sing nulungi dheweke.

***

Wayah awan-awan sing panase ora umum, Sumarni kudu mangkat kuliah ing kampus UPS (Universitas Pancasakti) Tegal. Ndilalah Sumarni ing tengahing dalan weruh ana rame-rame, banjur Sumarni marani ing panggonan mau. Sumarni kaget amarga ana kecelakaan, Sumarni langsung wae nyedhaki, jebul sing dadi kurban kecelakaan yaiku wong bagus mau esuk sing nulungi dheweke. Banjur Sumarni nulungi wong bagus mau, Sumarni langsung nelpon ambulan Rumah Sakit Kardinah Tegal. Sumarni banjur ora sida mangkat kuliah, dheweke ngenteni korbane mau sadar. Dheweke duwe rasa utang budi. Ora sansaya suwe korban kuwi mau sadar.

“Mba, aku kok neng kene ?” dheweke ngendikan kanthi suara sing alon lan lemes banget.

“Nggih mas, amargi wau awan njenengan kecelekaan mas.” Sumarni mangsuli.

”Makasih mba, nek ora ana sampeyan, aku wis ninggal donya mba.” Wong bagus kuwi mangsuli karo nangis.

“Sampun ngendikan kados ngoten mas, kula nggih nulungi njenengan nggih amargi kula utang budi kalih njenengan mas.”

Sawise wong bagus kuwi mau sadar, banjur Sumarni mulih marang omahe dhewe. Nganthi dheweke nulungi wong bagus mau, ora sempet babar pisan anggone takon jenenge. Saben dina tansah kebayang-bayang neng pikirane Sumarni marang wong bagus mau. Dheweke nganti meh rong wulan ora tau ketemu maneh karo wong bagus mau.

***

Wis dadi kebiasaane Sumarni saben esuk-esuk ngaterake jajanan pasar. Tapi ing wayah esuk-esuk iki Sumarni ngrasa ora kepenak atine, dheweke ngrasa ana sing meluni awake. Sumarni langsung age-age metu saka pasar lan mulih. Tekan omah ya Sumarni isih krasa ana sing meluni. Ndelok mburi ya ora ana wong, ing sakupenge ya ora ana wong. Sumarni mlebu wae ing njero omah. Ndilalah Sumarni metu saka omah arep dolan nyang omahe kancane, jebul ana layang ing ngarep lawang omah. Langsung wae Sumarni njupuk layang mau lan langsung diwaca.

Assalamualaikum Wr.Wb

Mba, salam kenal. Sajek aku weruh sampeyan, aku seneng karo sampeyan. Sampeyan ayu, dhuwur, putih, wonge katon apikan, sopan, seneng nulungi wong, sregepan lan katon sholeha. Aku Satriya, wong sing ditulungi karo njenengan waktu aku kecelakaan rong wulan wingi. Aku ngucapna makasih sepisan maning, sebab sampeyan wis nulungi aku. Aku ya pengin ngerti sampeyan arane sapa, aku njaluk tulung, nek sampeyan gelem, aku ngajak sampeyan neng Parigogo mengko jam pitu bengi, mengko tak jemput. Nek sampeyan gelem, mengko ngabari aku neng nomor 085844790310. Matur nuwun.

Wassalamualaikum Wr.Wb

Satriya Wiraatmaja.

Sawise maca layang mau, atine Sumarni campur aduk, ya bungah, deg-degan. Sebenere ya Sumarni awit dheweke ditulungi pas kecopetan, Sumarni langsung kepencut atine karo Satriya. Sumarni langsung wae nglebokake layang mau lan langsung lunga menyang omahe kancane. Sawise mulih dolan saka kancane, Sumarni langsung njawab layang saka Satriya mau lewat SMS.

“Nggih mas, kula kersa. Mangke kula ngentosi njenengan mas, kula Sumarni”

Sawise antuk balesan saka Sumarni, atine Satriya bungah banget. Ora sansaya suwe wis ana jam setengah pitu, banjur Satriya langsung siap-siap meh njemput Sumarni. Sumarni wis siap-siap ngenteni tekane Satriya. Satriya teka, Samarni langsung wae nyedhak marang Satriya. Tekan Parigogo, kekarone padha kandha-kandha lan saling meromantiskan diri.

“Mba, sampeyan arane Sumarni kan ?” Satriya takon karo Sumarni rada isin.

“Nggih mas, kula Sumarni, njenengan naminipun Satriya kan ? “Sumarni mangsuli karo mesem lan katon lugune.

“Aku dadi isin karo ora kepenak karo sampeyan mba, wonge sopan nemen. Pan pesen apa Marni ?” Satriya nawani karo dheweke rada isin.

“Mboten usah isin-isin mas, wong njenengan sampun biasa ngisin-ngisini kok mas, kula terserah njenengan mawon, menapa pesenanipun nggih kula purun-purun mawon mas.” Sumarni mangsuli karo ngguyu.

“Jebul sampeyan bisa nglawak ya mba. Oke tak pesena mba.” Satriya mangsuli karo dheweke ngguyu.

“Mba.” Satriya ngundang pelayan

“Iya mas, mau pesan apa?” Pelayan njawab karo mesem.

“Ya ampun, masnya ganteng banget sumpah, cakep kaya artis.” Pelayane mbatin karo mesem.

“Pesen ikan bakar, ayam goreng plus nasi dan jus jeruk dua ya mba.”

“Oke mas.”

Ora sansaya suwe, banjur pesenane kuwi mau tekan lan kekarone padha kandha-kandha lan  mangan bareng.

***

Bumi tansah berotasi, dina ganti dina, jam ganti jam, detik ganti detik. Ing tiba dinane Satriya wani nglamar Sumarni, lamarane uga ditampa dening wong tuane Sumarni. Iku pancen dadi dina kang bungah banget kanggo Satriya merga ora ana alangan apa-apa lamaran katampa kanthi lancar. Kekarone Sumarni lan Satriya pancen dadi pacangan kang romantis lan trep. Satriya ya ganteng, Sumarni ya ayu tenan, wis bener-bener pacangan sing jangkep tenan. Kekarone wis pacangan suwene meh enem wulan.

Ora ana angin, ora ana udan, ora ana mendung. Sumarni digawe mangkel atine dening Satriya merga dheweke weruh Satriya karo wong wadon liyane ing papan panggonan sing padha pas pertama mangan bareng karo Satriya. Dheweke weruh Satriya mesra banget karo wong wadon iku. Banjur dheweke SMS marang Satriya.

“Mas njenengan teng pundi ? Sampun kula tengga nggih mboten dugi-dugi ?”

“Ya Mar, maaf ya aku ora bisa. Aku ora penak nemen awake Mar.”

“Oh, lara stress ya . dasar lanang pengecut ! wis saiki mana minggato sing adoh aja mareki aku maning !”

Pungkasane kekarone wis ora pacangan maning. Lan saiki Sumarni wis pacangan karo liyane maneh, lan luwih langgeng meh rong taun.

PURNA
Karya: Lina Retnowati